Anlam

Kurduğum her cümlede seni çağırdım,
Gelmedin.
Anladım;
Bu Eylül de sözlükte yine yalnızlık demek...

Gelirsen...

Aylardan hüznün tam ortasındayız.
Kim bilir,
Belki yeni başlangıçlara açılır tüm kapılar.
Yokluğunun yansımaları silinir de,
Ansızın çıkar gelirsin bir gün.
Gözlerinin içi güler yine gözlerime bakarken,
Esmer güzelliğin, içimdeki karanlıkta parıldar,
Sözcüklerin telaşında anlatırım sana, yokluğunda dünya ve benim başımdan geçenleri.
Türlü hikayeler yaratırım, adınla birlikte aşka yol alan...
Ve daha neler neler...

Dediğin gibi olsun

Peki, baştan yazalım her şeyi.
Baştan başlayalım, ne değişir sence?
Sen, aynı sen
Ben, hiç değişmeyen.
Sadece yolun başına geri dönmek neye yarar?
Aynı hikayeyi tekrar yazmak seni çoğaltır, beni eksiltir.
Miş'li geçmiş zamanın kahramanlarıyız artık,
Bu Eylül bizi bitirir...

Sözün Özü

Tükeniş, aldığından çok daha fazlasını vermekle başlar;

Doğaya,

Dostluğa,
ve

Aşka...

Olur mu?

Benden önce sen,

Senden sonra ben,

Olur mu hiç?

Olmaz.

Film şeridi

Her gün bir yaprak,
Ve bir yaprak daha...
Döke saça yaşıyoruz bu Eylül'ü de daha öncekiler gibi...

Kaçış yok

Eylül'de yitirdim kendimi...
Uzaklaşmaya çalışırken her şeyden,
Bir de baktım ki giyinivermişim yine baştan ayağa sen...

Eylül Etkisi

Yokluğunun ertesi günüdür sonbahar.
Günlerden o gün geldiğinde;
Usulca renk değiştiririm, tıpkı yeryüzü gibi...