Hayallerimden Sonra

Ilık bir sonbahar akşamının keyifli esintisidir düş iklimi. Herkesin düşü farklı. Hayallerimizin başlangıç çağıdır kendi miladımız. HÖ. (hayallerimden önce) , HS. (hayallerimden sonra)... Ne değişti hayatımda? Yeni bir ben keşfettim kendimde. Korkularından arınmış, geleceğe dair beklentileri olan, savaşmaya hazır, cesur bir ben. Biraz da gamsız, tedirginlikten uzak, bazı şeyleri boş vermiş, günü yakalamaya ve yaşamaya çalışan ben. Hayallerimiz mutlaka gerçek olacak diye bir kaide yok. Mutluluğumuzun anahtarı bunda gizli değil bence. Bazı hayallerin gerçekleşmesi çabaya değil şansa bağlıdır. Ya da bir başkasında şans olarak adlandırdığımız şey, o kişi için yok edilemez bir lanettir belki de hayatında.

Hayallerin sonu yok. Ucu bucağı, gizlisi saklısı, büyüğü küçüğü yok...Bir bakmışsın, dünya ayaklarının altında, hala küçük bir çocuk gibi sallandığın salıncakta. Ya da yetmişindeyken dalar gidersin uzaklaşan feribotun ardından yeni dünyalara...Hayallerimin başladığı masal şehrinde bitti yine herşey. Hayat sürprizlerle ve tesadüflerle dolu. Acı ya da tatlı. Bazen seçme şansımız olmuyor. Bir başka hikayede uzun uzun anlatırım belki ve dinlersiniz. Herkes bir pay çıkartır kendine tüm bu olanlardan. Bir hayal başlar "merhabayla", son bulur hiç ummadığın bir "elvedayla". Yenik çıkmadığın sürece bu savaştan, farklı cephelerde sürecek. Beyaz bayrağımız cebimizde. Ne olur ne olmaz, belki barış yaparız hayallerimiz ve diğer benliğimizle. Başlangıç ve bitiş arasındaki süreçtir hayal. Başlamadan önce kaybolmuş, bittiğinde bulunmuş ve tamamlanmıştır parçaları kolajın. Şimdi gönül rahatlığıyla söyleyebilirim ki;
Hayallerimden önce Kim'dim, hayallerimden sonra Ben oldum.