Sonbaharın güzelliği siniyor yavaş yavaş şehre. Doğanın ve gökyüzünün rengi değişmeye başladı, kumsallar boş artık. Yazın coşkusu yerini puslu bir dinginliğe bıraktı. Bu mevsim hüznün değil değişimin mevsimidir. Silkelenip kendinle tanışma, kendinle barışma mevsimidir. Adı "son"bahardır ama içinde baharı barındırır. Yazın vücudumuza hapsettiğimiz güneş, gökyüzünde değil yüreğimizde parlamaya başlar. Bundandır ki her sonbahar aslında ilklerin başlangıcıdır. Yeni bir masal okumaya başlar dünya bizi dizlerine yatırarak uzun gecelerde. Sihirli bir değnek gelir dokunur, gökyüzü yeryüzüne sarılarak ağlar kavuşmanın sarhoşluğu ile.
Yağmurun kokusu toprağa karıştığında başlar aşk.
İçimizdeki bahar son değildir. İlk aşk gibi gelir, asılı kalır bazen ömrümüzde.
My heart wants to beat like the wings of the bird that rise. I hear the sounds of the forest. You exist in the softness of winds, You exist ...
-
Gelir gelmez Sorardım en masum halimle... İşten yorgun argın dönen babama, Bir araba çizer miydi bana? Sevecenliğiyle şöyle bir baka... -
My heart wants to beat like the wings of the bird that rise. I hear the sounds of the forest. You exist in the softness of winds, You exist ...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder