25.09.2013

İçimizdeki bahar

Sonbaharın güzelliği siniyor yavaş yavaş şehre. Doğanın ve gökyüzünün rengi değişmeye başladı, kumsallar boş artık. Yazın coşkusu yerini puslu bir dinginliğe bıraktı. Bu mevsim hüznün değil değişimin mevsimidir. Silkelenip kendinle tanışma, kendinle barışma mevsimidir. Adı "son"bahardır ama içinde baharı barındırır. Yazın vücudumuza hapsettiğimiz güneş, gökyüzünde değil yüreğimizde parlamaya başlar. Bundandır ki her sonbahar aslında ilklerin başlangıcıdır. Yeni bir masal okumaya başlar dünya bizi dizlerine yatırarak uzun gecelerde. Sihirli bir değnek gelir dokunur, gökyüzü yeryüzüne sarılarak ağlar kavuşmanın sarhoşluğu ile.
Yağmurun kokusu toprağa karıştığında başlar aşk.
İçimizdeki bahar son değildir. İlk aşk gibi gelir, asılı kalır bazen ömrümüzde.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

İLK ARABAM

Gelir gelmez Sorardım en masum halimle... İşten yorgun argın dönen babama, Bir araba çizer miydi bana? Sevecenliğiyle şöyle bir baka...